En toen kwam de kerst weer…

Nog een paar nachtjes slapen, een paar dagen werken en dan is het weer zover. KERSTMIS.

Vorig jaar was ik alleen. Nee, niet eenzaam, niet zielig, maar wel alleen. Een jaar welke mij de mogelijkheid heeft gegeven om na te denken. Meer dan eens heb ik de tv uitgezet en ben ik languit op de bank gaan liggen. En zo heb ik regelmatig na kunnen denken over van alles en nog wat.

Langzaam heb ik op die manier mezelf weer beter leren kennen. Heb ik weer geleerd te kunnen genieten van de kleine dingen. En zo langzaam maar zeker vormden zich woorden in mijn hoofd. Woorden welke hun plaats vonden in zinnen. Zinnen werden blogjes en deze blogjes deel ik met jullie.

Zo heb ik vorig jaar ook een blog geplaatst op mijn hyves over de kerst. En ook dit jaar laat ik mijn gedachten weer gaan over het kerstgevoel.

Zittende op de bank kijk ik om me heen en zie ik hoe ik de kamer weer heb versiert. De kerstboom staat weer in de kamer en de lampjes zijn weer opgehangen. Met een kaarsje op tafel komt er weer een heerlijke rustgevende sfeer in huis. “Vrede op aarde” begint bij een vredig huisje.

En langzaam gaan mijn gedachten naar alles wat er om me heen gebeurd. Wat ik hoor en zie. Wat mooi is en wat eeeeeeeh……… Ach, laat ik het maar gewoon zeggen, wat ZWAAR KLOTE is.

In de winkel zie ik weer eens terug waar de kerst begint. Lange boodschappenlijstjes en volle winkelwagens. Luxe cadeaus en mooie kleren. Uiteindelijk zal dit alles ontaarden in een gezellig samenzijn. Eten met vrienden of familie. Cadeautjes onder de boom.

En op een avond als vandaag vraag ik me dan weer even af of ze wel beseffen hoe gelukkig ze zijn? Hoe gezegend? Of nemen ze de kerst maar voor lief. Stressen ze ruim een week van tevoren al of ze alles wel goed geregeld hebben? Of ze wel kunnen slagen voor de cadeaus? En als de kerst dan daar is, is het dan echt gezellig of zitten ze er alleen maar omdat het zo hoort? Omdat ze dat namelijk elk jaar zo doen?

Want zo vanzelfsprekend is het allemaal niet. Ik ben me langzaam gaan beseffen hoeveel geluk ik heb. Dat ik me niet verplicht hoef te voelen om naar mijn ouders te gaan. Dat ik mijn kerst niet vol hoef te plannen met bezoekjes. Dat ik simpelweg gezond ben.

En juist omdat ik aan niemand wat verplicht ben, geniet ik des te meer van de aanwezigheid van mijn vrienden en familie. Ik hoef geen uitgebreide 6 gangen diners. Vorig jaar heb ik een geweldige kerst gehad. Op 1ste kerstdag kwamen mijn ouders en mijn zus en het hele gevolg op de koffie. Fleecetrui en joggingbroek. En alleen maar omdat een paar kleine meiden vonden dat hun oom Frank niet alleen mocht zitten met kerst. Niet omdat het moet, maar puur vanuit hun hart.

Maar ook ik doe mee aan de tradities van de kerst. Heb de boom staan en de lampjes hangen. Ook dit jaar zal ik op kerstavond naar de mis gaan in de kerk. Zal ik bidden voor diegene die een gebedje kunnen gebruiken. Geloven dat ziektes overwonnen zullen worden. Hopen dat kinderen kind mogen zijn. En zij de liefde mogen voelen die de liefde zolang niet gevoeld hebben. Zal ik me weer even bedenken dat ook ik gelukkig mag zijn.

En dan is het voor mij pas Kerst. Nadat ik dit alles de revue heb laten passeren denk ik 2 dagen dat alles goed is. Dat alles goed zal komen. Laat mij dan maar even in die waan!!!

Vier deze dagen zoals je dit het liefste doet. Besef voortijd nog even hoe gelukkig je bent. En dan rest mij alleen nog om jullie allen de mooiste kerst te wensen die er kan bestaan.

http://www.youtube.com/watch?v=81cSVv4YxSQ