Leegte (rust zacht Ferry)

Het is koud vandaag.
Buiten vriest het nog een paar graden. Maar het is niet deze kou die mij de rillingen geeft. Deze kilte is niet te bestrijden met een warme jas, een dikke trui of een verwarming.
Nee, deze kou zit in mij. Deze kou zal langzaam weg moeten vloeien. Deze kou is alleen te bestrijden met een warm gevoel. Een gevoel welke er nu nog even niet is.

Een ruimte gevuld met liefde, geluk en het geluid van mensen is veranderd in een eindeloos kille leegte. Het is de leegte die jij onbedoeld hebt achtergelaten. De mensen die jou kennen zijn er nog wel maar de woorden zijn vervlogen.
In de leegte hangt slechts 1 vraag. Die ene vraag die iedereen stelt, die ene vraag waar niemand het antwoord op weet. Die ene vraag die nooit beantwoord zal worden. “WAAROM?”

De vraag blijft voorlopig nog wel even hangen en de leegte duurt nog een tijdje voort. Maar ik zal hopen, bidden en dromen dat de ruimte die jij achterlaat eens weer gevuld zal worden.
Langzaam zal de vraag vervagen en overgaan in herinneringen. Gesprekken over jou zullen ontstaan. Eerst voorzichtig want de wond is nog te vers. En het zal ook wel even duren voor de wond langzaam herstelt. Maar genezen zal hij nooit. Een litteken zal blijven bestaan. En zo langzaam het herstel zal gaan zullen ook langzaam de gedachten weer woorden krijgen. Word je herdacht met woorden van bewondering en liefde. En zal de kou weer verdwijnen.
Je kinderen zullen dan ooit horen hoe je van ons bent weggegaan. Maar belangrijker dan dat zullen ze horen hoe je hebt geleefd!
En als de leegte weer gevuld wordt met het rumoer waar wij mensen zo goed in zijn, dan vind je mij even terug in het midden. Ik sta daar dan met gesloten ogen. Ik luister naar alle mooie woorden die er over je gezegd worden. En dan zal mijn kou verdwijnen.

Iedereen zal je een plekje geven. De één noemt jou het engeltje op de schouder, een ander ziet je als een ster in de hemel. En ik, ik vind je in de natuur zodra je fluistert met de wind. Als zonnestraal van een mooie zonsopgang. We zullen je zeker weer vinden in ons hart.

En in dit alles heb ik slechts een beetje spijt. Dat ik je niet beter heb leren kennen dan dat ik nu doe.

Beste Ferry,

RUST ZACHT