Het is donker in Borculo. Met de laptop op schoot zit ik languit op de bank. Mijn lief is al vertrokken naar droomland. Thomas, de kat, heeft net een kwartier naast me gezeten in de hoop dat ik de laptop weg zou zetten zodat hij op schoot kon liggen. Uiteindelijk heeft hij de moed opgegeven en is naast me op de bank tegen mijn been aan gaan liggen.
Mijn gedachten dwalen af. Er is geen rede of oorzaak voor maar ineens begeef ik mij op een vertrouwde plek. De vlakte geeft mijn gedachten de ruimte om te spelen. De bomen aan de rand geven me het gevoel dat ik de top bereiken kan. De wind neemt mijn zorgen mee en de zon of de regen maken het plaatje compleet.
Het is nog geen jaar geleden dat de mooiste boom uit dit landschap verdween. Een boom die me hielp om gedachten te ordenen. Om het soms oneerlijke in het leven een plek te kunnen geven. Helaas won de oneerlijkheid en daarmee is de boom verdwenen. Ze was niet meer nodig in mijn beleving. Ze had haar werk gedaan en verdween uit het landschap welk mij zo lief is.
Maar ondanks dat haar werk is gedaan, het gemis is er niet minder om. Regelmatig dwaal ik af naar de tijd dat ik die boom zo nodig had. Met pijn in mijn hart nam ik afscheid op een dag die ik nooit meer zal vergeten. Die dag werd de bladzijde omgeslagen en begon er een nieuw hoofdstuk. Ik zie de gouden zonnestraal nog steeds stralen op de plek waar ze ooit in volle bloei haar kracht had laten zien.
Nu ben ik dus terug op deze magische plek. Ik hoor de vogels en blijf zo stil mogelijk staan. Over het veld rent een konijn om snel beschutting te zoeken. Hetgeen mij duidelijk maakt dat ik al teveel geluid heb gemaakt en het geen zin heeft om te hopen om meer dieren te zien.
Wanneer ik wandel over het veld kom ik bij de plek waar de gouden zonnestraal de aarde raakte. De plek waar zij nog geen jaar geleden stond. Ik hou stil en kijk om me heen. Deze plek verrast me telkens door mijn gevoel te versterken of te temperen. En dan valt plots mij oog op weer zo’n magisch moment. Op slechts een paar passen van de plek waar ooit zo’n krachtige boom stond steekt een klein stammetje de grond uit. Nog geen 10 cm hoog en met slechts een paar blaadjes groeit een nieuwe boom. Een nieuw hoofdstuk dient zich aan bij het besef van dit nieuwe leven.
Nadat ik enige tijd heb staan genieten van 3 groene blaadjes op een stokje loop ik verder. Ik bedenk me dat de lege plek die nog geen jaar geleden ontstond niet gevuld kan worden. Maar dat er genoeg nieuws in de buurt is om van te genieten. Dit nieuwe wondertje dat ontstaat zal ik koesteren. Ik zal het verzorgen met alles wat ik heb. Ik zal het beschermen zolang het mijn bescherming nodig heeft. En ik zal het laten groeien tot een boom die in alle kracht de schoonheid van dit leven laat zien.
Mijn gedachten dwalen af. Er is geen rede of oorzaak voor maar ineens begeef ik mij op een vertrouwde plek. De vlakte geeft mijn gedachten de ruimte om te spelen. De bomen aan de rand geven me het gevoel dat ik de top bereiken kan. De wind neemt mijn zorgen mee en de zon of de regen maken het plaatje compleet.
Het is nog geen jaar geleden dat de mooiste boom uit dit landschap verdween. Een boom die me hielp om gedachten te ordenen. Om het soms oneerlijke in het leven een plek te kunnen geven. Helaas won de oneerlijkheid en daarmee is de boom verdwenen. Ze was niet meer nodig in mijn beleving. Ze had haar werk gedaan en verdween uit het landschap welk mij zo lief is.
Maar ondanks dat haar werk is gedaan, het gemis is er niet minder om. Regelmatig dwaal ik af naar de tijd dat ik die boom zo nodig had. Met pijn in mijn hart nam ik afscheid op een dag die ik nooit meer zal vergeten. Die dag werd de bladzijde omgeslagen en begon er een nieuw hoofdstuk. Ik zie de gouden zonnestraal nog steeds stralen op de plek waar ze ooit in volle bloei haar kracht had laten zien.
Nu ben ik dus terug op deze magische plek. Ik hoor de vogels en blijf zo stil mogelijk staan. Over het veld rent een konijn om snel beschutting te zoeken. Hetgeen mij duidelijk maakt dat ik al teveel geluid heb gemaakt en het geen zin heeft om te hopen om meer dieren te zien.
Wanneer ik wandel over het veld kom ik bij de plek waar de gouden zonnestraal de aarde raakte. De plek waar zij nog geen jaar geleden stond. Ik hou stil en kijk om me heen. Deze plek verrast me telkens door mijn gevoel te versterken of te temperen. En dan valt plots mij oog op weer zo’n magisch moment. Op slechts een paar passen van de plek waar ooit zo’n krachtige boom stond steekt een klein stammetje de grond uit. Nog geen 10 cm hoog en met slechts een paar blaadjes groeit een nieuwe boom. Een nieuw hoofdstuk dient zich aan bij het besef van dit nieuwe leven.
Nadat ik enige tijd heb staan genieten van 3 groene blaadjes op een stokje loop ik verder. Ik bedenk me dat de lege plek die nog geen jaar geleden ontstond niet gevuld kan worden. Maar dat er genoeg nieuws in de buurt is om van te genieten. Dit nieuwe wondertje dat ontstaat zal ik koesteren. Ik zal het verzorgen met alles wat ik heb. Ik zal het beschermen zolang het mijn bescherming nodig heeft. En ik zal het laten groeien tot een boom die in alle kracht de schoonheid van dit leven laat zien.
