Dansen op de wind van morgen.

Langzaam word ik wakker. Geen haast want ik heb een weekje vrij. Ik stap mijn bed uit en trek mijn ochtendjas aan.
Wanneer ik naar beneden loop is het dagelijkse leven alweer in volle gang. Bram was waarschijnlijk als eerste wakker. Dan pakt hij zijn knuffeltjes en heeft hele verhalen. Even later wordt mama wakker. Staat ze op en krijgt de kleine kletsmajoor zijn eerste fles.

Dit alles speelt zich af terwijl ik nog rustig op één oor lig. En wanneer ik dan beneden kom is Bram alweer druk met zijn speeltjes in de box en zit mama aan een lekker kopje koffie. De brede glimlach en de "haaai" van Bram zorgen ervoor dat ook ik met een glimlach de dag kan beginnen.

Ik stap de keuken in om ook mezelf te voorzien van de nodige koffie. Nog een beetje slaperig draai ik wat rond in de keuken en valt mijn oog op een tekening op de koelkast.

06 nov 09 - voor Frank van Fleur - gefeliciteerd.

Die tekening hangt er nu al 4 jaar en het grootste deel van de tijd kijk je er gewoon langs heen. Maar op een dag als vandaag trekt hij weer even de aandacht. Een strakke cirkel met drie vliegers erin. Al is het een tekening, voor mijn idee lijken ze te dansen op de wind. Dan sluit ik voor eventjes mijn ogen en dwalen mijn gedachten af.

Voor me ligt de heide. Achter me staat een groepje bomen en zit ik weer even lekker beschut. Uit het zicht van iedereen neem ik even de tijd voor mezelf. Een zwakke herfstzon breekt langzaam door de wolken en belicht de talloze kleuren die het bos in de herfst met zich meebrengt. De regen van de nacht heeft druppels achtergelaten op de bomen, de bladeren en op de heide. De zon veranderd de druppels in miljoenen kleine pareltjes.

Ik hoef niet naar een museum om de mooiste schilderijen te zien van de grootste kunstenaars. Een simpele blik in de natuur is voor mij vele malen mooier. Een schilderij welke nooit hetzelfde is. Die wordt geschilderd door hen die na al die jaren nog steeds in mijn fantasie leven. Met het kleinste penseel weten ze accenten te leggen op die dingen waardoor ik mijn rust kan vinden.

Liggend op mijn rug staar ik langs de toppen van de bomen. De wind speelt met de laatste blaadjes die vasthouden aan de dansende takken. Even boven de toppen zie ik een volmaakte cirkel. Het is de zon die nu volledig tussen de wolken is doorgebroken. In deze cirkel spelen drie vliegers met de wind. Ik volg de lijnen naar beneden en zie in mijn gedachten de fantasieën uit mijn hoofd. Een oude man die zich niet vreemd voelt in het bos. Een jong meisje die me nu eens niet bij de hand neemt maar vrolijk lachend haar vlieger laat zweven. En dan de laatste, al bijna een vrouw. Ze staat op de plek die zo herkenbaar is. Waar ooit een prachtige boom stond. Een lege plek die werd beschenen door een gouden zonnestraal. En nu staat ze er zelf. Stralend zoals alleen zij dat kan.

Ik schrik op uit mijn gedachten. Mijn fantasie maakt plaats voor de realiteit van alledag. De tekening op de koelkast is de ware kunst. Tastbaar in plaats van weggestopt achter de hekken in het museum. Gratis te bezichtigen. En met een waarde die alleen ik ken.

Nog 2 dagen en dan mag ik alweer 37 worden. Maar morgen is het jouw dag. Zal ik weer even verdwalen in mijn fantasieën om je te feliciteren. En wanneer ik dan weer terug ben in de realiteit zal ik er eentje drinken op jouw verjaardag. Zoals de afgelopen jaren zal ik een minuutje nemen om aan je te denken.
Het klinkt misschien erg zwaar maar ik zou niet meer weten hoe ik mijn verjaardag kan vieren als ik dat minuutje morgen niet zou hebben.

Maak er een mooie dag van morgen. En weet dat je hier nooit vergeten zal worden.