Verloren tijd, gewonnen kracht.

De nacht is gevallen. Alles slaapt. Alles is stil.

De nacht volgt de dag die op haar beurt de vorige nacht heeft verdreven.
En zo gaan de dagen steeds voorbij.

Er zijn momenten dat de tijd voorbij lijkt te vliegen. Momenten van geluk lijken maar even te duren. Je probeert ze vast te houden maar dan ineens besef je dat ze uit je handen zijn gegleden. Alsof het een eeuwigheid geleden is gebeurt.

Vannacht probeer ik het te winnen van de tijd. Mijn gedachten dwalen af naar het moment. Ik hou haar vast en de tijd staat stil. Ik denk aan alles wat er de afgelopen tijd is gebeurt. Ik haal de eeuwigheid terug en geniet van de momenten die voorbij zijn gevlogen. Ik sta op de bergen en geniet van het uitzicht. Ik loop door de diepe dalen en zie hoe ook hier de bloemen kunnen bloeien.

Ik sluit mijn ogen en luister naar de stilte. Alles slaapt.
Dan hoor ik zachtjes hoe de klok de seconden weg tikt.
Eerst zachtjes, tik - tak. Dan steeds harder, TIK - TAK.

Hoe graag ik soms zou willen, de tijd wint het steeds maar weer.
Een seconde gaat voorbij, een minuut, een uur, een dag, een maand.
En dan is er vannacht alweer een jaar voorbij. En morgen weer een jaar erbij.

Al wil ik soms in het moment blijven, het gaat zo snel. Voor je het weet heeft de tijd je ingehaald dus geniet. Van elke seconde. Van alles om je heen. Er is zoveel moois om ons heen maar we vergeten soms om daar bij stil te staan. De tijd is niet te stoppen. Maar door intens te leven in het moment lukt het soms om de tijd te rekken voordat die verdwijnt in de eeuwigheid die achter ons ligt.

Verloren in de tijd die achter me ligt hebben ze me geleerd hoe ik vooruit kom. De lessen nemen mijn gemis niet weg. Maar ze maken me sterker dan ik was.