18

09:00 uur op zondagochtend. Ze had de wekker nog wel uitgezet. Maar van uitslapen is vandaag geen sprake. Al stond er niks te doen op de agenda toch wordt ze eerder wakker dan ze zou willen.

Haar slaapkamerdeur gaat langzaam open. Eerst op een kier terwijl nieuwsgierige oogjes om het hoekje gluren. Dan zwaait de deur open en rent haar kleine zusje op het bed af. Met een sprongetje belandt ze op het bed en geeft haar grote zus een dikke knuffel. Een “lang zal ze leven” wordt ingezet door de enthousiaste kleine meid. De kleine was als eerste wakker vandaag en ze wilde niks liever dan haar zus feliciteren. Papa en mama hebben het zo lang mogelijk gerekt, maar nu was ze toch echt niet meer te houden.

Blij als ze is met de felicitaties, de knuffels en het lied van haar zusje, had ze toch liever nog even blijven slapen. Het was gisteren een lange dag en het was ook lekker laat geworden. Of misschien was het wel vroeg in de morgen geworden? Het is maar net hoe je het bekijkt.

Zaterdag had ze in het winkelcentrum afgesproken met haar beste vriendinnen. Er stond een gezellige dag van shoppen, eten en feesten op het programma. Eerst een lekker warm drankje. Het is droog dus ze besluiten op een terrasje neer te strijken. Het aanwezige personeel kijkt verbaasd naar het stel meiden. Wie gaat er nu buiten zitten met dit frisse weer? De meiden roepen ze lachend toe of ze wat mogen bestellen en een beetje geïrriteerd omdat hij de warme zaak moet verlaten komt de ober naar hun toe. Warme chocolademelk met heel veel slagroom. “Dat past wel bij dit heerlijke herfstweer” roept ze de ober nog na.

Lachende staan ze op. Klaar om de diverse winkels te bestormen. Het doel voor vandaag? Een mooie nieuwe outfit. In de winkels rennen ze de stellingen met de nieuwste mode voorbij. Meelopen met de menigte is niet haar ding. Ze kiest haar eigen stijl. Het moet haast ondeugend zijn, rebels. En zeker niet zoals al die standaard meisjes uit haar klas. Zoals altijd kiest ze haar eigen pad. Het pad wat haar al zoveel mooie momenten heeft opgeleverd. Het pad waardoor ze zo geliefd is bij de mensen uit haar omgeving.

Uren later lijkt het wel alsof ze elk pashokje in de stad van binnen heeft gezien. Maar de sfeer is er niet minder op geworden. Lachend lopen de vriendinnen met volle tassen de winkelstraat door. Menig verkoopster hebben ze haast tot waanzin gedreven met hun oneindige enthousiasme, flauwe humor en rare vragen.

Nu ze allemaal zijn geslaagd en de dag al aardig is gevorderd komt ze even thuis. Ze doet de voordeur open en gooit de tassen in de gang. Ze steekt haar hoofd om de hoek en kijkt de kamer in. “Hallo, ik ga weer” roept ze door het huis. Haar moeder kan nog net terugroepen of het gezellig was. In de verte hoort ze nog net een “JA” en een deur die in het slot valt.

Voordat de avond echt gaat beginnen moet er eerst nog wat gegeten worden. Samen met haar vriendinnen besluiten ze om de plaatselijke McDonald’s onveilig te maken. In de rij voor de toonbank slaat de meligheid weer toe en zo komt het dat ze tien minuten later met een speeltje in de hand hun Happy Meal zitten te nuttigen. De blikken die de overige gasten het luidruchtige groepje toe werpen worden lachend genegeerd. Vandaag is er niks wat hun vrolijkheid kan breken.

Wanneer de avond goed op gang is gekomen besluiten de dames de kroeg in te gaan. Het is hier altijd weer gezellig. De muziek schalt uit de speakers en menig nummer wordt uit volle borst meegezongen. Een groepje jongens aan de andere kant van de bar staart het vrolijke gezelschap aan. Wanneer ze de moed hebben verzameld stappen ze op de vriendinnen af. Wat ze nog niet weten is dat vanavond niet hun avond is. Stilzwijgend hebben de dames besloten dat ze vanavond met elkaar vieren en dus niet met de jongens die met moeite tussen de tafels naar hun toe komen waggelen. Ingespeeld op elkaar weten de meiden de jongens te negeren of ter plekke voor schut te zetten. Het gelach wordt harder en de jongens weten niet meer waar ze kijken moeten. Met de staart tussen de benen druipen ze af om teleurgesteld hun volgende drankje te bestellen.

Dan slaat de klok middernacht. Binnen een fractie van een seconde staat ze op de tafel terwijl er hard, vals en met een hoop gegiechel een verjaardag lied is ingezet. En na de vele felicitaties en knuffels stapt ze zelfverzekerd als ze is op de bar af. Trots pakt ze haar ID-kaart en besteld voor het eerst een biertje voor haarzelf. Ze heft het glas naar haar vriendinnen en ze proosten op het leven. Tot in de vroege uurtjes gaat het feest nog even door. Totdat de kroegbaas hun vriendelijk verzoekt om naar huis te gaan zodat hij de tent kan sluiten.

En dat wordt ze dus, veel te vroeg, gewekt door haar jongste zusje die springend op haar bed een lach op haar vermoeide gezicht tovert. Eenmaal beneden schuift ze aan bij het ontbijt. De geur van versgebakken croissantjes en broodjes vult de kamer. Dan vraagt haar moeder naar de belevenissen van de vorige dag. Behendig als ze is met woorden verteld en verzwijgt ze wat er allemaal is gebeurd. Haar oudste zusje zwijgt knikkend mee. Als zus is ze ook een beste vriendin. De band tussen de twee is zo sterk dat ze elkaar nooit zullen verlinken. De enige man in het gezelschap zwijgt trots terwijl de dames kletsen. Hij weet wel beter, hij kent zijn dochters beter dan ze denken.

De uren tikken door en gedurende de dag stroomt de visite binnen. Het is een drukke en gezellige dag die grootser dan groots gevierd wordt. En rond een uur of 15:00, wanneer de flauwe opmerkingen over “volwassen zijn” hun hoogtepunt bereiken, gaat de voordeurbel. Nietsvermoedend doet ze de deur open en een vreemde man kijkt haar aan. Een beetje van haar stuk gebracht hoort ze de man vragen of zij de jarige is. Na een twijfelachtig “ja” steekt hij een hand naar voren en houdt een autosleutel voor haar ogen. “Ga je mee? Dan beginnen we vandaag aan je eerste rijles!”

Terwijl de laatste zenuwen van haar eerste rijles langzaam uit haar lichaam verdwijnen stapt haar vader naar buiten. Weer of geen weer, bij een verjaardag als vandaag hoort een grote BBQ. Het eten en de drank gaan rijkelijk over de tafel. En wanneer de zon achter de horizon is verdwenen en de avond langzaam ten einde loopt. Dan is er maar 1 manier om deze dag af te sluiten. Het vuurwerk komt tevoorschijn en binnen enkele minuten kleurt de donkere nacht op door de flitsende kleuren die de lucht in worden geschoten.

Lieve Fleur. Vandaag zou jij je 18e verjaardag vieren. Zo had het kunnen zijn, zo had het mogen zijn van mij. En misschien zit ik er wel helemaal naast. Misschien verbeeld een ander die je lief heeft het op zijn of haar eigen manier. En stuk voor stuk zullen het mooie verhalen zijn.

Het ware verhaal zullen we helaas nooit kennen. En misschien was het wel mooier en grootser geworden dan wij ons allemaal kunnen indenken. Na al die jaren leef je nog steeds voort in vele harten. En ik weet zeker dat een ieder die jou heeft mogen kennen vandaag weer even aan je denkt. Laat dat het feest zijn voor vandaag. Dat we zwijgend allemaal aan je denken, je feliciteren en herinneringen ophalen. Dat we onbewust verbonden zijn in die ene gedachten aan jouw. Dan gaat deze dag en jouw verjaardagsfeest over grenzen. Van noord naar zuid en van west naar oost. Grootser kan ons gebaar aan jou niet zijn.

Proost lieve Fleur, op de jouwe!!!! En morgen? Dan is er weer een dag…..

11-05-2017 Lights and Shadows

11 mei 2017.

Vandaag is het de vraag: Halen ze de finale of niet? En of je nu liever voetbal kijkt of naar het songfestival, de vraag blijft hetzelfde. Ongetwijfeld zullen er genoeg mensen zijn die om beide niks geven en zich nu al afvragen waar dit verhaal naartoe gaat.

Ik denk dat ik tot hier de enige ben die al weet waar dit verhaal heen gaat. En zoals zo vaak wanneer ik iets kwijt wil begin ik maar gewoon wat woorden in te toetsen. Want wanneer de chaos in mijn hoofd weer op orde gebracht moet worden, dan zijn de eerste zinnen net zo chaotisch als mijn gedachten.

Langzaam zal deze tekst duidelijker worden. Staan alle woorden weer op de juiste plek in de zin van dit alles. En zo keert dan de rust weer terug in mijn koppie.

Want hoe leuk ik het soms ook vind om een spannende voetbalwedstrijd te kijken, en hoe graag ik de stemmen van O'G3NE in zuivere harmonie hoor galmen. Vandaag ben ik bang dat beide langs me heen gaan.

Het moet ergens in juni 2003 zijn geweest dat ik je voor het eerst zag. Rood met wit en al meteen dat ontdeugende koppie. En meteen was ik verkocht. Nu bijna 14 jaar later weet ik dat ik toen geen betere keuze had kunnen maken. Jij en ik, een duo, een match die klopt en een band die niet te evenaren is. En als Disney fan kon het niet anders dat jij vernoemd werd naar Thomas O'Malley uit de Aristokatten.

Inmiddels weten jullie dus dat ik het niet ga hebben over voetbal of het songfestival. Nee, dit blog gaat over mijn liefste viervoetige vriendje Thomas. En de reden dat er een chaos is onstaan in mijn hoofd is vanwege het besluit dat ik vandaag moest nemen.

Thomas is die rooie die al op de trap zit te mauwen voordat de wekker gaat. Want mijnheer O'Malley wil eten! De deugniet die mijn huis als territorium zag want jij bepaalde wanneer +Paula+ beneden mocht zijn of weer naar boven mocht vertrekken. De knuffelkater die me volgt naar bed om lekker warm onder de dekens tegen me aan te kruipen. De luilak die urenlang op de bank bij me ligt omdat je mijn aandacht zo graag wil hebben.
Maar de beste eigenschap die jij hebt is je gevoel voor mijn gevoel. Want wanneer ik het even niet zie zitten, de chaos in mijn hoofd te groot wordt, ik verdriet heb of gewoon een keer niet lekker in mijn vel zit, dan ben jij er! Altijd opnieuw! Onvoorwaardelijk! Dan kruip je bij me en rekt met je voorpoten tot mijn nek. En languit liggend om mijn buik en borst kijk je me aan en laat me weten dat je er altijd voor me bent als ik het moeilijk heb.

Maar Thomas, waar ben je vandaag? Waar was je de afgelopen dagen? Mijn gedachten draaien overuren en ik ben verloren en verdwaald in de chaos en ik heb je nu meer nodig dan ooit. Al een week eet je niet meer, drink je nauwelijks en de medicijnen die de dierendokter voor je heeft blijken niks te helpen.

Ik kijk naar je en zie de pijn in je ogen. Elke dag verzwak je meer en meer. Eerst zocht je de rust op onder de tafel op een stoel. Maar naarmate de dagen verstrijken heb je zelfs de kracht niet meer om op de stoel te springen. Ik mis je miauw om eten in de vroege morgen als ik uit wil slapen. Jouw territorium bestaat niet meer want je wil alleen maar rust. Wanneer ik thuis kom zit je niet meer te wachten op de bank tot ik ga zitten.

Ik lig languit op de grond en kijk naar je. Wanneer onze blikken elkaar kruisen dan zie ik je pijn. Kon je maar een keer praten, zeggen wat er is, wat je voelt en waar ik goed aan doe. Ik weet dat jij mijn pijn ook ziet en voelt. Daarvoor zijn we al zo lang samen. Ik weet dat je mijn zou willen troosten net zoals ik dat bij jou wil doen. Nog een keer languit op mijn borst liggen met je pootjes in mijn nek. Maar zelfs voor die ene keer ben je te zwak. Ik neem het je niet kwalijk lieve Thomas al is er op dit moment niks liever wat ik wil.

Het hart en het hoofd hebben na dagen van ruzie een besluit genomen. Het besluit dat ik liever nooit had willen maken maar welke ik na al die jaren verplicht ben tegenover jou. Mijn hart wil je nooit laten gaan, en je zal daar ook voor altijd een hele speciale plek houden. Maar mijn hoofd zegt dat het genoeg is. Dat ik je niet langer deze pijn mag laten lijden. Ik mag niet egoistisch zijn en je hier houden omdat ik je domweg niet wil missen.

Vanavond zal ik je de rust geven die je zoekt. Ik zal je nog even aaien en als je wil een knuffel geven. Morgen ga je nog een keer slapen, voor altijd. En, mijn god, wat zal ik je gaan missen. Vanaf de eerste minuut wanneer ik hoop dat je mij komt troosten zoals je altijd hebt gedaan. Ik zal echter de troost ergens anders moeten zoeken.

Cry no more, feeling all alone and insecure.
You have been going through these stages.
Now it's time to turn the pages.

Misschien kon O'G3NE geen betere tekst zingen vanavond dan deze.

Of ze de finale gaan halen? Geen idee, en eigenlijk is het ook niet belangrijk.
Onze wedstrijd, onze samenzang strandt morgen. En zonder twijfel was het een bijna 14 jaar durende finale waarin we samen de meeste punten en doelpunten hebben gemaakt.

Lieve Thomas, wij zijn kampioen "beste Maatjes"