11-05-2017 Lights and Shadows

11 mei 2017.

Vandaag is het de vraag: Halen ze de finale of niet? En of je nu liever voetbal kijkt of naar het songfestival, de vraag blijft hetzelfde. Ongetwijfeld zullen er genoeg mensen zijn die om beide niks geven en zich nu al afvragen waar dit verhaal naartoe gaat.

Ik denk dat ik tot hier de enige ben die al weet waar dit verhaal heen gaat. En zoals zo vaak wanneer ik iets kwijt wil begin ik maar gewoon wat woorden in te toetsen. Want wanneer de chaos in mijn hoofd weer op orde gebracht moet worden, dan zijn de eerste zinnen net zo chaotisch als mijn gedachten.

Langzaam zal deze tekst duidelijker worden. Staan alle woorden weer op de juiste plek in de zin van dit alles. En zo keert dan de rust weer terug in mijn koppie.

Want hoe leuk ik het soms ook vind om een spannende voetbalwedstrijd te kijken, en hoe graag ik de stemmen van O'G3NE in zuivere harmonie hoor galmen. Vandaag ben ik bang dat beide langs me heen gaan.

Het moet ergens in juni 2003 zijn geweest dat ik je voor het eerst zag. Rood met wit en al meteen dat ontdeugende koppie. En meteen was ik verkocht. Nu bijna 14 jaar later weet ik dat ik toen geen betere keuze had kunnen maken. Jij en ik, een duo, een match die klopt en een band die niet te evenaren is. En als Disney fan kon het niet anders dat jij vernoemd werd naar Thomas O'Malley uit de Aristokatten.

Inmiddels weten jullie dus dat ik het niet ga hebben over voetbal of het songfestival. Nee, dit blog gaat over mijn liefste viervoetige vriendje Thomas. En de reden dat er een chaos is onstaan in mijn hoofd is vanwege het besluit dat ik vandaag moest nemen.

Thomas is die rooie die al op de trap zit te mauwen voordat de wekker gaat. Want mijnheer O'Malley wil eten! De deugniet die mijn huis als territorium zag want jij bepaalde wanneer +Paula+ beneden mocht zijn of weer naar boven mocht vertrekken. De knuffelkater die me volgt naar bed om lekker warm onder de dekens tegen me aan te kruipen. De luilak die urenlang op de bank bij me ligt omdat je mijn aandacht zo graag wil hebben.
Maar de beste eigenschap die jij hebt is je gevoel voor mijn gevoel. Want wanneer ik het even niet zie zitten, de chaos in mijn hoofd te groot wordt, ik verdriet heb of gewoon een keer niet lekker in mijn vel zit, dan ben jij er! Altijd opnieuw! Onvoorwaardelijk! Dan kruip je bij me en rekt met je voorpoten tot mijn nek. En languit liggend om mijn buik en borst kijk je me aan en laat me weten dat je er altijd voor me bent als ik het moeilijk heb.

Maar Thomas, waar ben je vandaag? Waar was je de afgelopen dagen? Mijn gedachten draaien overuren en ik ben verloren en verdwaald in de chaos en ik heb je nu meer nodig dan ooit. Al een week eet je niet meer, drink je nauwelijks en de medicijnen die de dierendokter voor je heeft blijken niks te helpen.

Ik kijk naar je en zie de pijn in je ogen. Elke dag verzwak je meer en meer. Eerst zocht je de rust op onder de tafel op een stoel. Maar naarmate de dagen verstrijken heb je zelfs de kracht niet meer om op de stoel te springen. Ik mis je miauw om eten in de vroege morgen als ik uit wil slapen. Jouw territorium bestaat niet meer want je wil alleen maar rust. Wanneer ik thuis kom zit je niet meer te wachten op de bank tot ik ga zitten.

Ik lig languit op de grond en kijk naar je. Wanneer onze blikken elkaar kruisen dan zie ik je pijn. Kon je maar een keer praten, zeggen wat er is, wat je voelt en waar ik goed aan doe. Ik weet dat jij mijn pijn ook ziet en voelt. Daarvoor zijn we al zo lang samen. Ik weet dat je mijn zou willen troosten net zoals ik dat bij jou wil doen. Nog een keer languit op mijn borst liggen met je pootjes in mijn nek. Maar zelfs voor die ene keer ben je te zwak. Ik neem het je niet kwalijk lieve Thomas al is er op dit moment niks liever wat ik wil.

Het hart en het hoofd hebben na dagen van ruzie een besluit genomen. Het besluit dat ik liever nooit had willen maken maar welke ik na al die jaren verplicht ben tegenover jou. Mijn hart wil je nooit laten gaan, en je zal daar ook voor altijd een hele speciale plek houden. Maar mijn hoofd zegt dat het genoeg is. Dat ik je niet langer deze pijn mag laten lijden. Ik mag niet egoistisch zijn en je hier houden omdat ik je domweg niet wil missen.

Vanavond zal ik je de rust geven die je zoekt. Ik zal je nog even aaien en als je wil een knuffel geven. Morgen ga je nog een keer slapen, voor altijd. En, mijn god, wat zal ik je gaan missen. Vanaf de eerste minuut wanneer ik hoop dat je mij komt troosten zoals je altijd hebt gedaan. Ik zal echter de troost ergens anders moeten zoeken.

Cry no more, feeling all alone and insecure.
You have been going through these stages.
Now it's time to turn the pages.

Misschien kon O'G3NE geen betere tekst zingen vanavond dan deze.

Of ze de finale gaan halen? Geen idee, en eigenlijk is het ook niet belangrijk.
Onze wedstrijd, onze samenzang strandt morgen. En zonder twijfel was het een bijna 14 jaar durende finale waarin we samen de meeste punten en doelpunten hebben gemaakt.

Lieve Thomas, wij zijn kampioen "beste Maatjes"