Op een open plek in het bos staat een boom. Een boom die ik eerder al heb beschreven.
De winter was hard en zonder mededogen.
Koud en verlaten stond ze daar. Kaal en onbeschut.
Wie daar met mij heeft gestaan zou willen dat we haar konden beschermen. Konden behoeden voor de kou.
Maar hoe streng de winter ook was. Vandaag heb ik het gehoord. De lente is weer aangebroken. Omringt door alles wat mooi is op de wereld staat ze daar. De bloesem is langzaam verdwenen en het blad dat ze tentoonstelt is dit jaar onbeschrijfelijk mooi. Groener bestaat er niet.
Opgelucht kan ik dan ook weer genieten van haar prachtige “schoon”heid.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Zit nu weer met een dichte strot je verhaal te lezen. Weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar Frank bedankt is nu wel op zijn plek.
BeantwoordenVerwijderenDus Frank, mijn neefje, onwijs bedankt voor je steun de afgelopen 8 maanden.
joost